باسمه تعالی
خوب گوش دادن مایه ی هدایت و عاقبت بخیری
در کتاب های وزین « الإحتجاج على أهل اللجاج » از « احمد بن على طبرسى » و « امالی الصدوق » از « شیخ صدوق » رحمة الله علیهما آمده است :
وَ عَنْ دَیْلَمِ بْنِ عُمَرَ قَالَ :
از دیلم بن عمر نقل است که گفت :
کُنْتُ بِالشَّامِ حَتَّى أُتِیَ بِسَبَایَا آلِ مُحَمَّدٍ صَلَی اللّه عَلَی مُحَمَّدِ وَ الِ مُحَمَّدِ فَأُقِیمُوا عَلَى بَابِ الْمَسْجِدِ حَیْثُ تُقَامُ السَّبَایَا وَ فِیهِمْ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ عَلَیهِما الصلاةُ وَالسَّلامُ فَأَتَاهُمْ شَیْخٌ مِنْ أَشْیَاخِ أَهْلِ الشَّامِ .
هنگامى که اسیران آل محمّد صلّى اللَّه علیه و آله را به شام آوردند من آنجا بودم ، پس آنان را بر پلّکان مسجد که همیشه جاى اسیران بود بر پاى داشتند و علىّ بن حسین علیهما السّلام در میان آنان بود ، پس پیر مردى شامى نزد ایشان آمد .
فَقَالَ – الشَیْخُ - :
پیرمرد گفت :
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی قَتَلَکُمْ وَ أَهْلَکَکُمْ وَ قَطَعَ قُرُونَ الْفِتْنَةِ فَلَمْ یَأْلُ عَنْ سَبِّهِمْ وَ شَتْمِهِمْ
الله را شکر که مردان شما را کشت و آشوب را خاموش کرد و هر چه توانست به آنها بد گفت .
فَلَمَّا انْقَضَى کَلَامُهُ.
چون سخن خود تمام کرد .
قَالَ لَهُ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ عَلَیهِ السّلامُ :
امام علی بن الحسین علیهما السلام می فرمایند :
إِنِّی قَدْ أَنْصَتُّ لَکَ حَتَّى فَرَغْتَ مِنْ مَنْطِقِکَ وَ أَظْهَرْتَ مَا فِی نَفْسِکَ مِنَ الْعَدَاوَةِ وَ الْبَغْضَاءِ فَأَنْصِتْ لِی کَمَا أَنْصَتُّ لَکَ من سکوت کردم تا سخنت به پایان رسید و هر آنچه عداوت و کینه در دل داشتى اظهار نمودى ، پس تو نیز همچو من که برایت سکوت نمودم ، خاموش باش .
فَقَالَ لَهُ :
مرد شامی به امام گفت :
هَاتِ
بفرما :
قَالَ عَلِیٌّ عَلَیهِ السّلامُ :
امام علیه السلام می فرمایند :
أَ مَا قَرَأْتَ کِتَابَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ؟
آیا کتاب الله عزّ و جلّ را خوانده ای ؟
قَالَ :
گفت :
نَعَمْ
بلی
فَقَالَ لَهُ عَلَیهِ السّلامُ
پس به او می فرمایند :
أَ مَا قَرَأْتَ فِی الْآیَةِ- قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى ؟
آیا در این آیه خوانده ای قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى ؟بگو: بر اين رسالت مزدى از شما، جز دوست داشتن خويشاوندان، نمىخواهم
قَالَ :
گفت :
بَلَى :
بلی
فَقَالَ عَلَیهِ السّلامُ :
پس می فرمایند :
نَحْنُ أُولَئِکَ فَهَلْ تَجِدُ لَنَا فِی سُورَةِ بَنِی إِسْرَائِیلَ حَقّاً خَاصَّةً دُونَ الْمُسْلِمِینَ ؟
فرمودند ما آنان هستیم . پس آیا نیافتی برای ما در سوره ی بنی اسرائیل حقی که ویژه ی ماست و شامل کسی از مسلمانان نمی شود ؟
فَقَالَ :
پس گفت :
لَا :
نه
فَقَالَ عَلَیهِ السّلامُ :
می فرمایند :
أَ مَا قَرَأْتَ هَذِهِ الْآیَةَ وَ آتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ ؟
آیا تا حال این آیه را تلاوت نمودهاى : « وَ آتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ » ؟
و حق خويشاوند را به او بده
قَالَ :
گفت :
نَعَمْ
آرى .
قَالَ عَلِیٌّ عَلَیهِ السّلامُ :
امام علی علیه السلام می فرمایند :
فَنَحْنُ أُولَئِکَ الَّذِینَ أَمَرَ اللَّهُ نَبِیَّهُ أَنْ یُؤْتِیَهُمْ حَقَّهُمْ
مائیم آن گروهى که الله به رسولش امر فرموده که حقّ ایشان را بپرداز.
فَقَالَ الشَّامِیُّ :
پیرمرد شامى گفت :
إِنَّکُمْ لَأَنْتُمْ هُمْ ؟
آیا واقعاً شما همان افرادید؟
فَقَالَ عَلِیٌّ عَلَیهِ السّلامُ :
امام سجّاد علیه السّلام فرمود :
نَعَمْ فَهَلْ قَرَأْتَ هَذِهِ الْآیَةَ وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى ؟
آرى ما همان افرادیم ، آیا این آیه را تلاوت کردهاى :
« وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى » ؟
بدانيد كه هر گاه چيزى به غنيمت گرفتيد خمس آن از آن الله و رسول و خويشاوندان
فَقَالَ لَهُ الشَّامِیُّ :
گفت :
بَلَى .
آرى .
فَقَالَ عَلِیٌّ عَلَیهِ السّلامُ :
علی علیه السلام فرمودند :
فَنَحْنُ ذُو الْقُرْبَى فَهَلْ تَجِدُ لَنَا فِی سُورَةِ الْأَحْزَابِ حَقّاً خَاصَّةً دُونَ الْمُسْلِمِینَ ؟
ما ذو القربى مىباشیم ، آیا در سوره احزاب حقّى که فقط مخصوص ما نه دیگر مسلمین باشد یافتهاى؟
فَقَالَ :
گفت :
لَا .
نه .
قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ عَلَیهِ السّلامُ :
امام علی بن حسین علیه السلام ی فرمایند:
أَمَا قَرَأْتَ هَذِهِ الْآیَةَ- إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً ؟
مگر این آیه را نخواندهاى : « إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً » ؟
اى اهل بيت، الله مى خواهد تمام پليدى را از شما دور كند و شما را پاك دارد .
قَالَ - دَیْلَمُ بْنُ عُمَرَ – :
دیلم بن عمر گوید:
فَرَفَعَ الشَّامِیُّ یَدَهُ إِلَى السَّمَاءِ
پیرمرد شامى دست خود را به آسمان بلند کرد .
ثُمَّ قَالَ :
سپس گفت :
اللَّهُمَّ إِنِّی أَتُوبُ إِلَیْکَ
بار الاها به درگاهت توبه مىکنم !
ثَلَاثَ مَرَّاتٍ .
سه بار .
اللَّهُمَّ إِنِّی أَتُوبُ إِلَیْکَ مِنْ عَدَاوَةِ آلِ مُحَمَّدٍ .
بار الها از عداوت به آل محمّد توبه مىکنم .
وَ أَبْرَأُ إِلَیْکَ مِمَّنْ قَتَلَ أَهْلَ بَیْتِ مُحَمَّدٍ
و از گشندگان أهل بیت محمّد صلّى اللَّه علیه و آله اظهار بیزارى مىجویم .
وَ لَقَدْ قَرَأْتُ الْقُرْآنَ مُنْذُ دَهْرٍ فَمَا شَعُرْتُ بِهَا قَبْلَ الْیَوْم .
تا حال قرآن تلاوت مىکردم ولى متوجّه این مطالب نشده بودم .
احمد بن على طبرسى،الإحتجاج على أهل اللجاج، موضوع: کلام- مناظره، وفات : قرن 6 ، عربى، تعداد جلد: 2، ناشر: مرتضى، مکان: مشهد، سال: 1403 ق، نوبت: اول، ج2، ص307 -306
شیخ صدوق، أمالی الصدوق، وفات : 386 ق، عربى، تعداد جلد: 1، ناشر: اعلمى، چاپ: بیروت، چاپ: 1400 ق، چاپ: پنجم، ص 165
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ اللَّهُمَّ هَذَا مِنْکَ وَ مِنْ رَسُولِکَ وَ اَهلِ بَیتِهِ صَلَواتُ اللهِ عَلَیهِم اَجمَعین
کمال بارعی – تبریز